فکر میکنم اکثر آدم ها هم چیز را سطحی میخواهند و اینطور راضی و خوشحال هستند! اما برای من عمق اهمیت بیشتری دارد. برای من حتی عمق یک جمله مهم است که از ته دل آمده باشه یا صرفا فقط بیان شده باشد؟ که منظور دقیقا چی بود و چرا گفته شد و اصلا باید گفته میشد یا نه! اما برای دیگران این فقط یک جمله است که در آن لحظه حسی را منتقل کرده است و تمام!
حرف از دوست داشتن که میشود میگویند: (میخواهم خوشحال باشم) (میخواهم محدود نشوم و نیاز هایم برآورده شوند) (میخواهم در لحظه خوش بگذرانم) ( از تنهایی بیزارم میخواهم تنها نباشم )
احساس میکنم با یه مشت آدم که نمیدانند دوست داشتن چیست و فقط میخواهند حال روحی شان را بهتر کنند طرف هستم!
برای من دوست داشتن یعنی "نزدیکی عمیق روحی" ، یعنی جوری به هم نزدیک باشید که حتی تصورش را هم نمیکردید که ممکن است با آدمی اینقدر نزدیک شد! جوری هم را عمیق بشناسید که مطمئن باشید هیچکس نمیتواند اینطور بشناستتان! همه چیز جوری باشد که با اطمینان بگویید با هیچ فرد دیگری نمیتوانم اینطور باشم! و جوری هم را بخواهید که تمام عمر کم باشد... :)
